Η ΕΕ θέλει να δημιουργήσει το δικό της έργο «Δρόμο του Μεταξιού», το οποίο θα αντιτίθεται στο κινεζικό σχέδιο ή στην κινεζική ιδέα πολιτικά, οικονομικά κ.τ.λ.. Ο Ευρωπαίος ειδικός σε χώρες της ΚΑΚ και ενεργειακά θέματα, Αλεξάντερ Ραρ, σημείωσε σχετικά σε συνομιλία με το NEWS.am, αναφερόμενος στην πολιτική ενεργοποίησης της ΕΕ στην Αρμενία.
– Ο Πίτερ Στάνο, εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις εξωτερικές σχέσεις και την πολιτική ασφάλειας, δήλωσε στη ρωσική «Izvestia» ότι η Αρμενία μπορεί να υποβάλει αίτηση για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή τη δήλωση έγινε λίγες ημέρες αφότου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε το ψήφισμα για την εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ ΕΕ και Αρμενίας. Πώς θα αξιολογούσατε αυτές τις πρόσφατες εξελίξεις;
– Η Αρμενία υπέγραψε τη Συμφωνία Σύνδεσης με την ΕΕ πριν από αρκετά χρόνια, αλλά τα τελευταία χρόνια δεν θεωρείται πιθανή υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ. Αυτό αλλάζει, ή έχει αλλάξει, από τότε που η Αρμενία άρχισε να απομακρύνεται από μια στρατιωτική ένωση με τη Ρωσική Ομοσπονδία, και ειδικά μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία, όπου η ΕΕ έχει διπλασιάσει τις προσπάθειές της να απομονώσει τη Ρωσία στον Καύκασο, την Κεντρική Ασία και τον μετασοβιετικό χώρο.
Η ΕΕ φαίνεται να ενδιαφέρεται πραγματικά να συνεργαστεί πολύ στενά με την Αρμενία για να δημιουργήσει μια μοναδική εταιρική σχέση με αυτήν τη χώρα, δίπλα στη Ρωσία, να ενισχύσει τη θέση της στον Καύκασο με όλες τις επιπτώσεις της και να συνεχίσει να επεκτείνεται για να συμπεριλάβει την Αρμενία καθώς και άλλες χώρες στη δομή τα επόμενα χρόνια.
– Και ποιες πιστεύετε ότι είναι οι συνέπειές;
– Φοβάμαι ότι οι συνέπειες αυτού θα είναι η εμβάθυνση των εντάσεων στον Καύκασο, γιατί μια χώρα όπως, για παράδειγμα, το Αζερμπαϊτζάν δεν θα συνδεθεί με την ΕΕ. Και βλέπουμε ότι υπάρχει μια τεράστια ένταση μεταξύ Μπακού και Βρυξελλών. Επίσης, είτε μας αρέσει είτε όχι, η Ρωσία εξακολουθεί να είναι βασικός παίκτης στην περιοχή του Καυκάσου. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε την Τουρκία, η οποία δεν είναι μέλος της ΕΕ, αλλά έχει την εξωτερική της πολιτική και ατζέντα ασφαλείας και στον Νότιο Καύκασο, η οποία δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αυτό θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ένταση μεταξύ Τουρκίας και Βρυξελλών.
Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι η στρατηγική της ΕΕ είναι διμερής. Αφενός, όπως είπα ήδη, η ΕΕ θέλει να απομονώσει τη Ρωσία στον μετασοβιετικό χώρο. Αφετέρου, η ΕΕ ενδιαφέρεται πολύ για τη διάδοση των φιλελεύθερων αξιών και της δημοκρατίας σε χώρες όπως η Αρμενία, που αντιπροσωπεύουν τον μετασοβιετικό χώρο. Υπάρχει όμως και μια κρυφή ατζέντα που δεν είναι και τόσο κρυφή. Θα έλεγα ότι είναι μια προσπάθεια εξουδετέρωσης της πολιτικής της στρατηγικής του «Δρόμου του Μεταξιού» της Κίνας. Η ΕΕ θέλει να δημιουργήσει το δικό της έργο «Δρόμο του Μεταξιού», το οποίο θα αντιτίθεται στο κινεζικό σχέδιο ή στην κινεζική ιδέα πολιτικά, οικονομικά κ.τ.λ..
Έτσι, όπως βλέπετε, σήμερα η συνεργασία μεταξύ Βρυξελλών και Αρμενίας θεωρείται ευνοϊκή στο Μπακού, οι αρχές του Μπακού πιστεύουν ότι η ΕΕ θα υποστηρίξει τουλάχιστον πλήρως όλες τις ιδέες και όλες τις δημοκρατικές και οικονομικές εξελίξεις στην Αρμενία. Και η ηγεσία της Αρμενίας εναποθέτει ήδη ελπίδες, μεγάλες ελπίδες, όχι στη Ρωσία, αλλά στην εταιρική σχέση με τις Βρυξέλλες. Ως εκ τούτου, νομίζω ότι τα προβλήματα και οι συγκρούσεις που μπορεί να προκύψουν ως αποτέλεσμα των αλλαγών στην πολιτική αρένα του Καυκάσου πρέπει να αναλυθούν σοβαρά.
