Το θέμα του Καραμπάχ δεν έχει εύκολες λύσεις, λέει ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν ανέφερε στο RIA Novosti.
«Στο πρώτο στάδιο της διευθέτησης της σύγκρουσης του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, είναι απαραίτητο να σταματήσουμε τις εχθροπραξίες, να καθίσουμε στο τραπέζι διαπραγματεύσεων και με βάση τις προτάσεις που αναπτύχθηκαν από την Ομάδα του Μινσκ και τους συμπροέδρους της Ρωσίας, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας να βρούμε μια εποικοδομητική λύση.
Η σύγκρουση μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν ξεκίνησε με εθνικές συγκρούσεις, πρώτα με σφαγές των Αρμενίων στο Σουμγκαήτ, και στη συνέχεια στο Καραμπάχ. Σύμφωνα με τον Πούτιν, η ηγεσία του Σοβιετικού Σοσιαλιστικού Κόμματος τότε δεν έλαβε αποτελεσματικά μέτρα για να εξασφαλίσει την ασφάλεια των ανθρώπων, και οι Αρμένιοι “πήραν τα όπλα”, και το ζήτημα παρέμεινε σε εκκρεμότητα. Αυτό οδήγησε στο γεγονός, ότι το Ναγκόρνο Καραμπάχ και 7 άλλες συνοικίες του Αζερμπαϊτζάν βρέθηκαν υπό τον έλεγχο της Αρμενίας, δήλωσε ο Πούτιν.
«Το Αζερμπαϊτζάν δηλώνει, ότι αυτές οι 7 περιοχές δεν έχουν καμία σχέση με την εθνική σύγκρουση ή την Αρμενία. Αυτά τα εδάφη ανήκουν στο Αζερμπαϊτζάν. Και το Αζερμπαϊτζάν λέει επίσης, ότι έχουμε το δικαίωμα να επιστρέψουμε αυτά τα εδάφη και να ασχοληθούμε με το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ξέρετε, ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια. Δεν υπάρχουν απλές λύσεις εδώ, καθώς είναι πολύ δύσκολος κόμπος», δήλωσε ο αρχηγός του ρωσικού κράτους.
Η θέση μας είναι ανοικτή – να μιλήσουμε για τη ενδεχώμενη παραχώρηση στο Αζερμπαϊτζάν πέντε + δύο περιοχών με διασφάλιση συγκεκριμένου καθεστώτος στη ζώνη του Καραμπάχ, σε συνεργασία με την Αρμενία. Σε τι ή πού είναι αυτός ο μακροπρόθεσμος διακανονισμός; Στην εξεύρεση ισορροπίας συμφερόντων που θα ωφελούσε και τις δύο πλευρές: τόσο τον λαό του Αζερμπαϊτζάν, τον οποίο σεβόμαστε πολύ, όσο και να ληφθούν υπόψην τα συμφέροντα του αρμενικού λαού και του κράτους της Αρμενίας.
Για να αισθάνονται ασφαλείς οι άνθρωποι, αλλά ταυτόχρονα να δημιουργηθούν ευκαιρίες για αποτελεσματική περιφερειακή ανάπτυξη με την απεμπλοκή και την ανάπτυξη όλων των υποδομών που θα αποτελούσαν τη βάση για την αποτελεσματική ανάπτυξη τόσο του Αζερμπαϊτζάν όσο και της Αρμενίας, και του ίδιου του Ναγκόρνο-Καραμπάχ».
