lragir.am- Την Ημέρα της Ανεξαρτησίας ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν απέστειλε συγχαρητήριο μήνυμα στον Αλίεφ. Όπως και στο μήνυμα του Προέδρου Τράμπ πριν από μερικές ημέρες, καθώς και στο συγχαρητήριο μήνυμα του Ρώσου Προέδρου δεν έγινε αναφορά στη «απαραβίαστο εδαφικής ακεραιότητας του Αζερμπαϊτζάν».
Εν τω μεταξύ, σε αυτό και βασίζεται όλη η προπαγάνδα του Αζερμπαϊτζάν, ακριβώς αυτά τα λόγια που αναζητούν παντού, διαστρεβλώνοντας συχνά τις δηλώσεις των διπλωματών.
Γιατί ο Τράμπ και ο Πούτιν «ξεχνούν» μια τόσο σημαντική περίσταση για το Αζερμπαϊτζάν; Διότι η «εδαφική ακεραιότητα του Αζερμπαϊτζάν» δεν είναι και δεν ήταν ποτέ σημαντική για αυτούς. Σε γενικές γραμμές για τη διατήρηση αυτού του ζητήματος δημιουργήθηκε η Ομάδα του Μίνσκ του ΟΑΣΕ με τη συμπροεδρία της, και αυτό γεννάει δυσαρέσκεια στο Μπακού.
Ακόμη και στο σχέδιο του Λαβρόφ ή του «Καζάν» αντικατοπτρίζεται το ενδιαφέρον της Ρωσίας όχι για την εδαφική ακεραιότητα του Αζερμπαϊτζάν, αλλά για τη στρατιωτική-πολιτική ζώνη του Αρτσάχ, όπου η Ρωσία προσπαθεί να εδραιώσει την παρουσία της και να αποτρέψει την παρουσία του Αζερμπαϊτζάν. Σε γενικές γραμμές, σε αυτό καταλήγουν τα ενδιαφέροντα των παγκόσμιων κέντρων.
Επιπλέον, η σύγκρουση των συμφερόντων εδώ είναι προφανής, αλλά ταυτόχρονα η παρουσία των αρμενικών στρατευμάτων σε αυτή την ζώνη θεωρείται ως γεωπολιτικός συμβιβασμός, η αξιοπιστία του οποίου εξαρτάται από την κυριαρχία της Αρμενίας και της ανταγωνιστικότητάς της.
Ταυτόχρονα, η Ρωσία, ή μάλλον οι πολιτικές και οικονομικές ομάδες της, έχουν αποδυναμώσει μεθοδικά την κυριαρχία της Αρμενίας τα τελευταία χρόνια προκειμένου να διασφαλίσουν την παρουσία της Ρωσίας στον τομέα της σύγκρουσης του Αρτσάχ, πράγμα που σημαίνει συνεργασία με την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν.
Επίσης, δεν πρέπει να αποκλειστεί, ότι ακριβώς το Τούρκο-Αζερικό παιχνίδι ήταν αυτό που οδήγησε στην επικράτηση αυτής της στρατηγικής στο ρωσικό κατεστημένο, διότι, όπως απέδειξε αργότερα ο πόλεμος του Απριλίου 2016, μια τέτοια στρατηγική είναι «περπάτημα της Ρωσίας σε τεντωμένο σχοινί». Και στο αυτό το ζήτημα η Ρωσία παίζει τον ρόλο ενός εξισορροπητικού ραβδί στα χέρια της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν, το οποίο θα πετάξουν όταν φτάσουν στο τέλος.
Τον Απρίλιο του 2016, ο αρμενικός στρατός και η κοινωνία, που έσωσαν το εξασθενημένο νήμα της αρμενικής κυριαρχίας, έσωσαν επίσης τη Ρωσία. Ωστόσο, η Ρωσία εξακολουθεί να είναι «εξισορροπητικό ραβδί» στα χέρια της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν, και για αυτό τον λόγο η Μόσχα κάνει αδύναμες προσπάθειες να σώσει την κατάσταση στο κατώφλι της αντίστασης στον αμερικανό-κινεζικό μετασχηματισμό της παγκόσμιας τάξης.
