Μετά τη σύγκρουση στα σύνορα κοντά στο χωριό του τον Απρίλιο, ο Γκεχάμ πήγε στο χωράφι, όπου η οικογένειά του ασχολείται με τη γεωργία για δεκαετίες και διατηρεί μελισσοκομείο.
Όταν όμως πλησίασε, άκουσε πυροβολισμούς. Οι Αζέροι πυροβολούσαν από τις νέες τους θέσεις στην κορυφή των γύρω υψωμάτων. Έτρεξε προς το αυτοκίνητό του και δεν επέστρεψε ποτέ, γράφει το The Observer.
Ένας άλλος ντόπιος κάτοικος, ο Σαμβέλ Χιουσνούντς, έχασε περίπου 70 εκτάρια γης όπου η οικογένειά του καλλιεργούσε σιτάρι για δεκαετίες. «Παίρνουν ό,τι μπορούν», λέει, στέκεται με ένα σκονισμένο κοστούμι στην άκρη του δρόμου κατά μήκος του οποίου μεταφέρθηκαν χιλιάδες πρόσφυγες από το Καραμπάχ στην Αρμενία.
Το περιστατικό του Απριλίου που έλαβε χώρα πριν από τον πόλεμο δείχνει ότι η σειρά των συνοριακών συγκρούσεων και εισβολών μπορεί να προμηνύει την επόμενη μεγάλη κρίση. Το ρεβανσιστικό Αζερμπαϊτζάν, παίρνοντας θάρρος από τη νίκη στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, κοιτάζει τώρα τον χερσαίο διάδρομο προς την Τουρκία ή ακόμα και προσαρτά ολόκληρες περιοχές που τα γεράκια του Μπακού έχουν αρχίσει να αποκαλούν «Δυτικό Αζερμπαϊτζάν». Στην πραγματικότητα, αυτή η γη ανήκει στην Αρμενία», γράφει ο αρθρογράφος Άντριου Ροθ.
«Από την αρχή, όλα συνδέονταν με το Καραμπάχ, με τη βελτίωση των θέσεων τους στις διαπραγματεύσεις και την απειλή για την εδαφική ακεραιότητα των Αρμενίων, προκειμένου να συγκρατηθεί η υποστήριξή τους στους Αρμένιους του Καραμπάχ», λέει ο Στέφαν Μάιστερ, επικεφαλής του Κέντρου Τάξης και Διακυβέρνησης της Ανατολικής Ευρώπης, της Ρωσίας και της Κεντρικής Ασίας που υπάγεται στο Γερμανικό Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων και λειτουργεί στο Βερολίνο. «Η διαδικασία διευθέτησης της σύγκρουσης του Καραμπάχ ξεκίνησε το 1915. Τώρα, αφού το Καραμπάχ είναι υπό τον έλεγχό τους, δεν χρειάζονται καμία συμφωνία με την κυβέρνηση της Αρμενίας. Μπορούν απλώς να πουν, «έχουμε μια συγκεκριμένη περιοχή και θα πάρουμε λίγο περισσότερο. Ή απλώς θα πάρουμε το Σιουνίκ».
«Έχοντας χάσει τον πόλεμο το 2020, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν υπέγραψε συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με το Αζερμπαϊτζάν, με τη μεσολάβηση της Ρωσίας, η οποία παρέχει χερσαίο διάδρομο μέσω του αρμενικού εδάφους στο Ναχιτσεβάν, έναν θύλακα του Αζερμπαϊτζάν, και στη συνέχεια στην Τουρκία, τον στενότερο σύμμαχο του Αζερμπαϊτζάν. Ο διάδρομος, ο οποίος υποτίθεται ότι περνούσε κατά μήκος του σιδηροδρόμου μέσω της νότιας Αρμενίας, επρόκειτο να φυλάσσεται από την κύρια υπηρεσία συνοριοφυλάκων της Ρωσίας, την FSB.
Ωστόσο, το κοινοβούλιο του Αζερμπαϊτζάν διεξήγαγε πρόσφατα ακροάσεις για το «Δυτικό Αζερμπαϊτζάν», έναν αλυτρωτικό όρο που ο Ιλχάμ Αλίεφ έχει επίσης αρχίσει να χρησιμοποιεί δημόσια, και ο οποίος αναφέρεται συγκεκριμένα στην περιοχή του Σιουνίκ», σημειώνει ο Ροθ.
