Οι άνθρωποι στο Ναγκόρνο Καραμπάχ αντιμετώπισαν μια σοβαρή ανθρωπιστική κρίση και σοβαρή δυσπιστία για το μέλλον τους, ανέφερε η Human Right Watch.
«Υπάρχουν πρόσφατες αναφορές ότι ένας μεγάλος αριθμός Αρμενίων εγκατέλειψε την ορεινή περιοχή μετά την πρόσφατη στρατιωτική επιχείρηση του Αζερμπαϊτζάν που είχε στόχο να ανακτήσει τον έλεγχο αυτής της περιοχής. Μπορεί κάποιοι να μην καταφέρουν να πάνε στην Αρμενία, αλλά και αυτούς που μπορούν, τι μοίρα τους περιμένει;
Η τελευταία ένοπλη εισβολή του Αζερμπαϊτζάν ακολουθεί μήνες στερήσεων στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ αφού το Αζερμπαϊτζάν έκλεισε από τον Δεκέμβριο τον σημαντικό διάδρομο του Λατσίν που συνδέει την περιοχή με την Αρμενία. Από τα μέσα Ιουνίου, το Αζερμπαϊτζάν απαγόρευσε την διέλευση όλων των ανθρωπιστικών φορτίων που παραδίδονταν από ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις και τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ΔΕΕΣ).
Ο πληθυσμός της περιοχής (δεκάδες χιλιάδες Αρμένιοι) αντιμετωπίζει οξεία έλλειψη σε τρόφιμα, φάρμακα, προϊόντα υγιεινής και άλλα είδη πρώτης ανάγκης εδώ και αρκετούς μήνες. Ο αποκλεισμός του Αζερμπαϊτζάν εμπόδιζε ακόμη και την εκκένωση ασθενών από τον θύλακα εκ μέρους του Ερυθρού Σταυρού.
Ο πόλεμος των 44 ημερών 2020 έληξε με ασταθή κατάπαυση του πυρός. Η συμφωνία προέβλεπε ότι τα ρωσικά ειρηνευτικά στρατεύματα θα είναι παρόντα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και θα ελέγχουν τον σημαντικό διάδρομο του Λατσίν μέχρι το 2025. Όλα αυτά όμως άρχισαν να καταρρέουν πριν από δέκα μήνες, τα τέλη του 2022, και τώρα νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις απειλούν σοβαρά.
Οι δύο πλευρές μπορούν να διαφωνούν ατελείωτα για το ποιος έχει το δικαίωμα να ελέγχει αυτήν την περιοχή, αλλά η άμεση απειλή είναι η ασφάλεια και οι ανθρωπιστικές ανάγκες του αρμενικού πληθυσμού του Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Από το Σάββατο, κάποια ανθρωπιστική βοήθεια έφτασε επιτέλους στο Καραμπάχ, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τις τεράστιες ζητήσεις που έχουν συσσωρευτεί κατά τους μήνες αποκλεισμού του Διαδρόμου του Λατσίν από το Αζερμπαϊτζάν.
Οι αρχές του Αζερμπαϊτζάν δηλώνουν ότι όλα τα δικαιώματα των ανθρώπων και η ασφάλειά τους θα προστατεύονται, αλλά μετά από μήνες αποκλεισμού και δεκαετίες συγκρούσεων, είναι δύσκολο να αποδεχθούμε αυτές τις διαβεβαιώσεις. Η διεθνής παρακολούθηση είναι απαραίτητη για να τηρήσει το Μπακού τις υποσχέσεις του.
Εάν οι αρχές του Αζερμπαϊτζάν δεν λάβουν μέτρα για να ικανοποιήσουν τις ανθρωπιστικές απαιτήσεις, μπορεί να καταλήξουμε ότι προσπαθούν σκόπιμα να κάνουν τη ζωή των Αρμενίων τόσο αφόρητη που να μην έχουν άλλη επιλογή από το να φύγουν».
