Το Αζερμπαϊτζάν έχει στόχο να εκδιώξει πλήρως τους Αρμένιους από το Αρτσάχ, κατόπιν αιτήματος δημοσιογράφου του NEWS.am ανακοίνωσε ο Νταβίντ Μπαμπαγιάν, σύμβουλος-εκπρόσωπος για ειδικές αποστολές του προέδρου του Αρτσάχ, σχολιάζοντας μια άλλη «πρόσκληση» από το Μπακού.
«Για άλλη μια φορά βλέπουμε την πρόσκληση της «κοινωνίας του Καραμπάχ». Είναι σαφές ότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για ισότιμο διάλογο, ούτε για διαπραγματεύσεις.
Πρώτον, τι σημαίνει κοινωνία του Καραμπάχ; Ποιοί είναι αυτοί οι ανθρώποι; Ποιος θα τους επιλέξει; Ποιος θα τους στείλει; Οι διαπραγματεύσεις μπορούν να γίνουν μεταξύ ίσων. Ο διάλογος μπορεί να είναι μεταξύ ίσων. Το Αζερμπαϊτζάν όχι μόνο δεν μας αναγνωρίζει ως ίσους, αλλά δεν αναγνωρίζει καθόλου την ύπαρξη του Αρτσάχ. Ο στόχος τους είναι πολύ απλός: για να μη μείνει κανένας Αρμένιος. Και αν μείνει κάποιος, τότε μόνο ως έκθεμα στο μουσείο. Ας πούμε σε ένα πάρκο σαφάρι, αν όχι σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το Μπακού έχει ήδη εμπειρία, να προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα πάρκο σαφάρι για στρατιωτικά λάφυρα στο παράδειγμα ενός πάρκου στρατιωτικής λείας. Είναι πιθανό ότι με το δικαίωμα να κυνηγήσει αυτούς στο πάρκο…
Φυσικά, σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οι όποιες συναντήσεις και συζητήσεις είναι απαράδεκτες για εμάς. Όπως έχω ήδη πει, οι διαπραγματεύσεις μπορούν να γίνουν επί ίσοις όροις και με τη συμμετοχή τρίτων. Η Ρωσία, οι άλλοι συμπρόεδροι της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ πρέπει να συμμετέχουν στις συνεδριάσεις.
Και στις προτάσεις του Μπακού που παρουσιάζονται από τα μέσα ενημέρωσης, δεν υποτίθεται τίποτα περισσότερο από τον διάλογο της «Μητέρας Αζερμπαϊτζάν» με κάποιους αντάρτες, ιθαγενείς, οι οποίοι, παραδεχόμενοι την ενοχή τους, πηγαίνουν να μετανοήσουν, παραδέχονται το λάθος τους και έρχονται να εκλιπαρούν γονατιστοί, είτε για να τους αφήσουν να πάνε, είτε για να ζήσουν ως έκθεμα του πάρκου σαφάρι.
Επιπλέον, η επαναλαμβανόμενη λέξη «ένταξη» στο Μπακού υποδηλώνει ισότητα, εθελοντισμό, αμοιβαία επωφελή έργα. Δεν βλέπουμε τίποτα από τα παραπάνω. Ούτε ένας υπαινιγμός, ούτε ένα βήμα μπροστά, ούτε μια προσπάθεια ρύθμισης των σχέσεων», κατέληξε ο Νταβίντ Μπαμπαγιάν.
