Η Αμερικανοαρμένικη συγγραφέας και δικηγόρος Άννα Αστβατσατριάν-Τερκότ δημοσίευσε το βιβλίο «Ξεριζωμός: προς το άγνωστο» σε αρμενική μετάφραση, που αντανακλά τις θηριωδίες του Αζερμπαϊτζάν μέσα από τα μάτια μιας προσφυγοπούλας. Θα παρουσιαστεί στους αναγνώστες την 1η Νοεμβρίου.
Στη συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα τύπου του πρακτορείου ειδήσεων «Armenpress», η Άννα Αστβατσατριάν-Τερκότ τόνισε ότι στο βιβλίο παρουσιάζει τα δικά της συναισθήματα, πώς το 8χρονο κορίτσι έγινε μάρτυρας των πιο σκληρών εκδηλώσεων αγριότητας.
«Το 1988, το αυξανόμενο κύμα μίσους κατά των Αρμενίων στο Μπακού παρέσυρε όλους τους μύθους για τη συνύπαρξη και την ανθρώπινη συμπόνια. Αυτό το βιβλίο, που μιλάει για στρεβλωμένες μοίρες, για το να είσαι ξένος στην πατρίδα και να ψάχνεις σπίτι στην ξενιτιά, ήταν το ημερολόγιο μιας εφήβου πριν από χρόνια. Το έγραψα όταν ήμουν περίπου 14 χρονών. Αρχικά γράφτηκε για να ξεπεράσει τον σιωπηλό πόνο στην οικογένεια, μετά έγινε βιβλίο, οι θηριωδίες του Αζερμπαϊτζάν παρουσιάστηκαν μέσα από τα μάτια μιας προσφυγοπούλας. Φοβόμουν πολύ ότι τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου δεν θα ξέρουν από πού ήρθαμε και έγραψα αυτό το βιβλίο, πρώτα απ’ όλα, για αυτά. Αλλά αργότερα μου πρότειναν να το δημοσιοποιήσω», είπε η συγγραφέας.
Ανέφερε ότι ήταν πολύ σημαντικό το βιβλίο να εκδοθεί τόσο στα αγγλικά όσο και στα ρωσικά για να είναι προσβάσιμο σε πολλούς.
«Ήταν πολύ σημαντικό για μένα, ειδικά μετά τον πόλεμο, γιατί ως αποτέλεσμα του πολέμου στο Αρτσάχ, τα παιδιά που ζούσαν εκεί έζησαν ακριβώς αυτό που έζησα εγώ στο Μπακού πριν από χρόνια. Από την αρχή, δεν σχεδιάζαμε να μεταφράσουμε στα αρμενικά, γιατί νόμιζα ότι όλοι στην Αρμενία γνωρίζουν την ιστορία μας. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα της επικοινωνίας με πολλούς νέους ανθρώπους μετά τον πόλεμο, συνειδητοποίησα ότι πολύ λίγοι από τους νέους γνωρίζουν αυτά τα γεγονότα. Αυτός ήταν ο λόγος και αποφασίστηκε να μεταφραστεί το βιβλίο και στα αρμενικά», είπε.
Η μεταφράστρια του βιβλίου, Ανούς Μουραντιάν, είπε ότι το βιβλίο ήταν αρκετά εύκολο στη μετάφραση, γιατί είναι γραμμένο στη συνηθισμένη καθημερινή γλώσσα: αναμνήσεις της συγγραφέα, λεπτομέρειες από το ημερολόγιό της.
«Το μετέφρασα με πολύ ενδιαφέρον. Εντυπωσιακά ήταν τα επισόδια όπου περιγράφει τον κήπο όπου της άρεσε να περνάει την ώρα της, οι συναναστροφές της με φίλους κάτω από τη μουριά και η πρώτη της παιδική αγάπη. Αυτά και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα επεισόδια περιμένουν τους αναγνώστες», είπε η Ανούς Μουραντιάν.
Σε αυτό το βιβλίο, η Άννα Αστβατσατριάν-Τερκότ μιλάει για τις σφαγές, τον ξεριζωμό και τη βίαιη εξαφάνιση των Αρμενίων του Μπακού.
Η Άννα Αστβατσατριάν-Τερκότ είναι Αμερικανο-αρμένικη συγγραφέας και δικηγόρος. Γεννήθηκε στο Μπακού, κατά τη διάρκεια των πογκρόμ του Μπακού το 1990 μετακόμισε στην Αρμενία και στη συνέχεια στις ΗΠΑ. Το 2021 έγινε η πρώτη μετανάστρια που εξελέγη πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Γουέστμπρουκ. Έδωσε διάλεξη για τα θέματα του μίσους των Αζέρων εναντίον των Αρμενίων σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ. Το 2020 ίδρυσε το ίδρυμα «Άννα Αστβατσατριάν» και επέκτεινε τις φιλανθρωπικές δραστηριότητες στο μεταπολεμικό Αρτσάχ.
Οι πρόγονοι της Αμερικανίδας συγγραφέα αρμενικής καταγωγής, λέκτορα, υποψήφιας νομικών επιστημών και φιλάνθρωπου Άννας Αστβατσατριάν-Τερκότt είναι από το Σιουνίκ, το χωριό Χντζορέσκ. Σπούδασε Αγγλικά και Λογοτεχνία, Φιλοσοφία και Θρησκεία και Ρωσικά και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Ντακότα. Έλαβε το πτυχίο νομικής από τη Νομική Σχολή του Μέιν το 2003. Η Άννα Αστβατσατριάν-Τερκότ έγινε μια από τις πρώτες Αμερικανίδες γραμματείς στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας του Ναγκόρνο Καραμπάχ στο Μέιν το 2013. Το 2013 της απονεμήθηκε το Μετάλλιο Μχιτάρ Γκος, το Μετάλλιο Ευγνωμοσύνης του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Η Άννα Αστβατσατριάν-Τερκό έχει δώσει διαλέξεις για θέματα διεθνούς δικαίου και μίσους των Αζέρων κατά των Αρμενίων σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Καπιτωλίου. Το 2020 ίδρυσε το ίδρυμα «Άννα Αστβατσατριάν», στο πλαίσιο του οποίου επέκτεινε τις φιλανθρωπικές δραστηριότητες στο μεταπολεμικό Αρτσάχ. Το 2021 έγινε η πρώτη γυναίκα και η πρώτη πρόσφυγας που εξελέγη Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Γουέστμπρουκ. Είναι παντρεμένη, έχει 2 παιδιά.
