Σε μια απροσδόκητη ανακάλυψη οδήγησαν οι ανασκαφές σε μια μικρή σπηλιά μιας πόλης στη νοτιοανατολική Τουρκία, γράφει το Naked Science.
Οι αρχαιολογικές ανασκαφές ξεκίνησαν πριν από δύο χρόνια στην τουρκική πόλη Μιντιάτ περιοχής Μαρντίν στο πλαίσιο ενός προγράμματος καθαρισμού και συντήρησης ιστορικών δρόμων και κτιρίων.
Το Μιντιάτ είναι μια αρχαία πόλη. Είναι γνωστό ότι υπήρχε ακόμα τον 9ο αιώνα π.Χ., κατόπιν κατακτήθηκε από τον Ασσύριο βασιλιά Ασουρνασιρπάλ Β΄. Υπάρχουν όμως εικασίες ότι η αρχική ίδρυση της πόλης χρονολογείται από την ΙΙΙ χιλιετία π.Χ., όταν ήρθαν σε εκείνα τα μέρη οι Χούριοι, οι οποίοι αργότερα ίδρυσαν το κράτος των Μιτάννι.
Για πολλούς αιώνες η πόλη παρέμεινε ασσυριακή, εκτός από σπάνιες περιόδους κατάκτησης. Έτσι, τον 1ο αιώνα π.Χ., τα γύρω εδάφη κατακτήθηκαν από τον Τιγκράν Β’, και αποτέλεσαν μέρος της Μεγάλης Αρμενίας. Αργότερα, επί αυτοκράτορα Τραϊανού, μπήκαν στη ρωμαϊκή επαρχία της Ασσυρίας.
Από το 150 έως το 250 π.Χ. το Μιντιάτ ήταν μέρος του βασιλείου της Εδεσίας. Με την εξάπλωση του χριστιανισμού στη Μικρά Ασία, οι Ασσύριοι του Μιντιάτ ασπάστηκαν γρήγορα τη νέα θρησκεία. Αυτή η γη είναι το λίκνο της Συρο-Περσικής Χριστιανικής Εκκλησίας (Ανατολική Ασσυριακή Εκκλησία).
Οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι οι σύγχρονοι κάτοικοι της πόλης γνώριζαν την ύπαρξη σπηλαίων σε όλη την πόλη, αλλά δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία σε αυτό.
Οι ιστορικές πηγές λένε ότι το Μιντιάτ πήρε το όνομά του από την ασσυριακή λέξη, που μεταφράζεται ως “Πόλη των Σπηλαίων”. Συναντάται και στις επιγραφές του 9ου αιώνα π.Χ. Οι μελετητές πιστεύουν ότι τα σπήλαια κάτω από την πόλη υπήρχαν πάντα, αλλά κατοικήθηκαν πριν από περίπου 1900 χρόνια, κατά τη διάρκεια του ρωμαϊκού διωγμού των πρώτων χριστιανών.
Οι ανασκαφές στην υπόγεια πόλη έφεραν στο φως βωμούς, ξεχωριστά δωμάτια καθαρού θρησκευτικού χαρακτήρα, αποθήκες τροφίμων, πηγάδια νερού και διαδρόμους.
Δεν είναι η πρώτη φορά όταν η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει στο φως υπόγειες πόλεις στη Μικρά Ασία, γνωστές είναι και το Ντερινκουγιού και το Νεβσεχίρ στην Καππαδοκία. Όντως, εδώ το πρώτο έχει σκαφτεί και χρησιμοποιηθεί πριν από χιλιάδες χρόνια, ενώ το δεύτερο χρονολογείται από τους επιστήμονες γύρω στα πρώτα βυζαντινά χρόνια.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής των ανασκαφών Γάνι Ταρκάν, η υπόγεια πόλη Μιντιάτ διαφέρει από τις εν λόγω, διότι χρησιμοποιείται συνεχώς για σχεδόν 1900 χρόνια. Αρχικά χτίστηκε ως κρυψώνα. Όπως γνωρίζουμε, ο Χριστιανισμός δεν ήταν επίσημη θρησκεία τον 2ο αιώνα. Οι χριστιανικές οικογένειες και ομάδες συχνά κρύβονταν σε σπηλιές για να γλιτώσουν από τους διωγμούς των Ρωμαίων.
Ο Ταρκάν πιστεύει επίσης ότι στην πόλη θα μπορούσαν να ζήσουν 60-70 χιλιάδες άνθρωποι. Αυτή είναι μια πολύ τολμηρή υπόθεση και θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον μέχρι το τέλος των ανασκαφών και τη μελέτη όλων των ευρημάτων.
Από την υιοθέτηση του Χριστιανισμού από τους Ασσύριους, το Μιντιάτ θεωρείται το σημαντικότερο θρησκευτικό κέντρο στη Μέση Ανατολή. Αν και ο πληθυσμός της πόλης κυρίως αποτελούνταν από Ασσύριους, Αρμένιοι και Έλληνες εγκαταστάθηκαν σταδιακά σε αυτές τις περιοχές. Σύντομα και αυτοί ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό. Και τον 3ο αιώνα μ.Χ., το βασίλειο της Εδεσίας κατακτήθηκε από τους Σασάνους (η κυρίαρχη δυναστεία του Ιράν) και έγινε μέρος της αυτοκρατορίας τους.
Στη συνέχεια ξέσπασε μια σειρά από πολέμους μεταξύ των Σασσανιδών και του Βυζαντίου, του Βυζαντίου και των Αράβων και τον 11ο αιώνα τα εδάφη αυτά καταλήφθηκαν από τους Σελτζούκους Τούρκους. Παρά το γεγονός ότι το Ισλάμ έγινε η επίσημη θρησκεία, πολλοί Χριστιανοί παρέμειναν στο Μιντιάτ, κυρίως Ασσύριοι και Αρμένιοι.
Τον 16ο αιώνα, το Μιντιάτ πολιορκήθηκε και κατακτήθηκε από τον ένατο Σουλτάνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Σελίμ Α’. Οι Μουσουλμάνοι, συμπεριλαμβανομένων των Κούρδων, μετακόμισαν στα εδάφη της αρχαίας Ασσυρίας. Κατά καιρούς προσπαθούσαν να πραγματοποιήσουν εθνοκάθαρση, αλλά στη συνέχεια απλώς λήστευαν τους πλουσιότερους κατοίκους, οι οποίοι, όπως ήδη είπαμε, ήταν κυρίως Ασσύριοι και Αρμένιοι.
Ωστόσο, οι αρχές δεν επέτρεπαν να ξεπεράσουν τέτοιες ενέργειες τη κόκκινη γραμμή μέχρι το 1915, όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία άρχισε να εξοντώνει συστηματικά τους Ασσύριους και τους Αρμένιους.
