Ο εμβολιασμός προστατεύει τα άτομα από σοβαρές και απειλητικές για τη ζωή λοιμώδεις νόσους, όπως γρίπη, διφθερίτιδα, τέτανος, κοκκύτης, ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά, μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος, διεισδυτική πνευμονιοκοκκική νόσος και πολιομυελίτιδα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο εμβολιασμός προλαμβάνει τη μόλυνση 2,7 εκατομμυρίων ανθρώπων από ιλαρά, 1 εκατομμυρίου ανθρώπων από κοκκύτη και 2 εκατομμυρίων βρεφών από τον νεογνικό τέτανο ετησίως (1).
Στο παρελθόν, πολλοί άνθρωποι πέθαιναν από ασθένειες που σήμερα προλαμβάνονται με τον εμβολιασμό. Επίσης, πολλοί υπέφεραν από τις επιπλοκές που προκαλούνται από τις ασθένειες, όπως π.χ. τύφλωση λόγω ιλαράς, και πολλά βρέφη γεννιούνταν με κώφωση, καταρράκτη ή νοητική υστέρηση, επειδή οι μητέρες τους είχαν νοσήσει από ερυθρά κατά την εγκυμοσύνη. Η πολιομυελίτιδα –όπως θυμούνται όσοι έχουν γεννηθεί πριν από τη δεκαετία του ‘60– ήταν κάποτε η κύρια αιτία θανάτου, παράλυσης και χρόνιας αναπηρίας στην Ευρώπη και σε άλλες περιοχές.
