Ο πρωθυπουργός Νικόλ Πασινιάν δέχθηκε τον Ειδικό Απεσταλμένο της ΕΕ για τον Νότιο Καύκασο και την κρίση στη Γεωργία, Τόιβο Κλάαρ. Παρούσα στη συνάντηση ήταν και η επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αρμενία, Πρέσβης Αντρέα Βικτορίν.
Ο Πρωθυπουργός σημείωσε τη συνεχή ανάπτυξη των σχέσεων Αρμενίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις κοινές προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Νικόλ Πασινιάν τόνισε ότι η ατζέντα των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων εξακολουθεί να είναι μεταξύ των προτεραιοτήτων της αρμενικής κυβέρνησης, προσθέτοντας ότι η δέσμευση των αρμενικών αρχών στη διαδικασία των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων είναι απαραβίαστη. Οι συνομιλητές συζήτησαν θέματα σχετικά με την πρόοδο του επενδυτικού πακέτου 2,6 δισ. ευρώ της ΕΕ στην Αρμενία. Σε αυτό το πλαίσιο, ήταν ιδιαίτερα σημαντική η αποτελεσματική εφαρμογή του πακέτου των 80 εκατομμυρίων ευρώ στην περιοχή του Σιουνίκ.
Ο Πρωθυπουργός εξήρε τις προσπάθειες του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ για ενίσχυση της αμοιβαίας κατανόησης και σταθερότητας στην περιοχή.
Τα μέρη επικεντρώθηκαν στην κατάσταση στην περιοχή του Νοτίου Καυκάσου μετά τον 44ήμερο πόλεμο, στα μέτρα που έγιναν για να εκτονωθεί η κατάσταση στα σύνορα Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν και να διασφαλιστεί η σταθερότητα. Συγκεκριμένα, αντάλλαξαν απόψεις για τις συναντήσεις που μεσολάβησαν ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο Σότσι, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες και ο Πρόεδρος της Γαλλίας, καθώς και τα αποτελέσματα της τετραμερούς τηλεδιάσκεψης στις 4 Φεβρουαρίου και την υλοποίηση των συμφωνιών που επιτεύχθηκαν.
Εξασφαλίστηκε η είσοδος της αποστολής της UNESCO και των διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων στη ζώνη σύγκρουσης του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, λαμβάνοντας υπόψη τις απειλητικές δηλώσεις του Αζερμπαϊτζάν κατά της αρμενικής πολιτιστικής κληρονομιάς και τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί για την καταστροφή ορισμένων αρμενικών μνημείων.
Τόνισε επίσης την ανάγκη για πλήρη εφαρμογή της ειρηνευτικής διαδικασίας υπό την αιγίδα της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ για τη διευθέτηση της διένεξης του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και την εντατικοποίηση των δραστηριοτήτων των Συμπροέδρων.
