Λαμβάνοντας υπόψη την αναμφισβήτητη σημασία της διαδικασίας εξομάλυνσης των σχέσεων Αρμενίας-Τουρκίας, δεν συμμερίζομαι καθόλου την άποψη των αντιπάλων της. Ειδικά σε αυτούς που εκπροσωπούν την 5η στήλη στην Αρμενία. Ο Στεπάν Γκριγκοριάν, επικεφαλής του Αναλυτικού Κέντρου για την Παγκοσμιοποίηση και την Περιφερειακή Συνεργασία, εξέφρασε μια τέτοια άποψη στο ArmInfo.
“Ανεξάρτητα από τις προοπτικές, ήταν απαραίτητο να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία. Και η λογική εδώ δεν είναι μόνο η αδυναμία κανονικής ανάπτυξης της Αρμενίας σε συνθήκες ημι-αποκλεισμού. Η αντιπολίτευση μας, για κάποιο λόγο, προτιμά να σιωπά για το γεγονός ότι η ίδια η Ρωσία είναι υποστηρικτής αυτής της ιδέας και, στην πραγματικότητα, απαιτεί να παρέχει χερσαία σύνδεση με την Τουρκία, και το Αζερμπαϊτζάν μέσω του εδάφους μας.Υπό αυτό το πρίσμα, ο τρόπος για την εξομάλυνση των σχέσεων με την Τουρκία φαίνεται σωστός, ακόμη και υπό το πρίσμα ότι η απεμπλοκή της περιοχής δεν θα λειτουργήσει εναντίον της Αρμενίας», είπε.
Θεωρώντας απαραίτητο να προχωρήσουμε σε έναν σαφή υπολογισμό σε οποιεσδήποτε ενέργειες κατά τις διαπραγματεύσεις με την Άγκυρα, ο οποίος θα πρέπει να βασίζεται στη μελέτη όλων των αποχρώσεων και των προοπτικών εξομάλυνσης των σχέσεων, ο Γκριγκοριάν τόνισε ότι σε περίπτωση μη εκπλήρωσης των συμμαχικών υποχρεώσεων από την Ρωσία, η Αρμενία πρέπει να αμβλύνει την πολιτική της απέναντι στον γείτονά της. Και στο φόντο των συνεχών γεωπολιτικών και παγκόσμιων αλλαγών στις διεθνείς σχέσεις, η επίδειξη ευελιξίας, κατά τη γνώμη του, είναι αναγκαιότητα.
Ανεξάρτητα από τις μικρές προοπτικές για την επιτυχή ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας, ο Γκριγκοριάν θεωρεί την εφαρμογή της πολιτικά ορθό βήμα. Συμπεριλαμβανομένης της ύπαρξης περιοριστικών μηχανισμών στην Τουρκία, που εκπροσωπούνται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, οι οποίες πρόσφατα είχαν μάλλον τεταμένες σχέσεις με την Τουρκία. Υπό αυτό το πρίσμα, οποιαδήποτε επιθετική προσπάθεια της Άγκυρας να ασκήσει σκληρή πίεση στο Ερεβάν για να κερδίσει μονομερή προνόμια από τη διαδικασία σε βάρος των παραχωρήσεων της Αρμενίας, κατά τη γνώμη του, θα ήταν λάθος για την Τουρκία. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό συζητήθηκε και κατά τη συνάντηση Πασινιάν-Αλίεφ στις Βρυξέλλες. Ο πολιτικός επιστήμονας είναι πεπεισμένος ότι ανεξάρτητα από το αν θα τεθούν προϋποθέσεις ή θα τις απορρίψει η Τουρκία στη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων, οι Αρμένιοι διαπραγματευτές θα πρέπει πάντα να λαμβάνουν υπόψη την πιθανότητα αλλαγών στην πολιτική της Άγκυρας, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής που αφορά την Αρμενία. Και, ακόμα κι αν η διαδικασία ξεκινήσει χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, οι Τούρκοι μπορούν να τους προτείνουν ανά πάσα στιγμή. Υπό αυτό το πρίσμα, θεωρεί απαραίτητο να προχωρήσει από την κατανόηση της πολυπλοκότητας της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας κατά τον καθορισμό της ατζέντας των συνομιλιών.
“Η Τουρκία έχει σοβαρά προβλήματα με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο πλαίσιο των οποίων εξετάζει τακτικά ορισμένα ζητήματα προσέγγισης με τη Ρωσία. Κάτι που, ωστόσο, δεν εμποδίζει την Άγκυρα να είναι εχθρική προς τη Μόσχα σε άλλα θέματα. Και αν στον ίδιο το Νότιο Καύκασο τα κοινά βήματα Τουρκίας και Ρωσίας, γενικά, προκαλούν αμοιβαία ικανοποίηση, τότε η ανοιχτή υποστήριξη και υποκίνηση αυτονομιστικών διαθέσεων στη Ρωσία από την Άγκυρα προφανώς προκαλεί δυσαρέσκεια στη Μόσχα. Και εδώ πάλι συναντάμε τον πιο σημαντικό παράγοντα της συνεχούς αλλαγής της κατάστασης. Και με αυτή την έννοια οι διαπραγματευτές θα πρέπει να βλέπουν τη διαπραγματευτική ατζέντα όχι μόνο μια πιθανή τουρκική προϋπόθεση.
