Παρά τη δικτατορία της «άκρατης ρητορικής» του Μπακού, το Αζερμπαϊτζάν αντιμετωπίζει μια σειρά προκλήσεων, οι οποίες ακολούθησαν αμέσως το τέλος της ευφορίας στη χώρα αυτή. Ο Βαρντάν Βοσκανιάν, Ιρανολόγος και μέλος του κόμματος «Πατρίδα», έγραψε σχετικά στη σελίδα του στο Facebook.
Συγκεκριμένα, σημείωσε την τεράστια αύξηση της στρατιωτικής-πολιτικής επιρροής του λεγόμενου άξονα Ιχβάν (Μουσουλμανική Αδελφότητα) ειδικά της Τουρκίας και του Πακιστάν, η οποία έχει προκαλέσει εσωτερικές εντάσεις στο παραδοσιακά σιιτικό Αζερμπαϊτζάν, ειδικά σε περιοχές όπως τα προπύργια των Σιιτών το Απσερόν ή το Ταλισιστάν. Αυτό το γεγονός οδηγεί σε αύξηση του χάσματος μεταξύ των φιλοτουρκικών και φιλοϊρανικών τμημάτων του πληθυσμού. Από την άλλη υπάρχει και η ενεργή εξωτερική πίεση του Ιράν στον δικτάτορα του Μπακού, η οποία πραγματοποιείται με την πολιτική «μαστίγιο και γλυκά» με πολύ σαφή ρόλο.
Με σχεδόν την ίδια πολιτική, η πίεση στο Αζερμπαϊτζάν αυξήθηκε και από τη Ρωσία, η οποία, αν και δεν έχει σημαντικές ομάδες υποστηρικτών στο εσωτερικό της χώρας, αλλά με τη μορφή μιας ειρηνευτικής δύναμης στο Αρτσάχ (δηλαδή, μιας στρατιωτικής βάσης ), έχει ενεργό, σοβαρό μοχλό επιρροής.
Όσο παράδοξο και αν φαίνεται, η σχεδόν απεριόριστη επιρροή της Τουρκίας και η μερικώς απώλεια της κυριαρχίας του Αζερμπαϊτζάν δεν μπορεί να προκαλέσει ενθουσιασμό σε έναν άλλο υποστηρικτή του δικτάτορα του Μπακού, την ισραηλινή πολιτική ηγεσία, η οποία έχει ήδη να ανταγωνιστεί σοβαρά με το καθεστώς του Ερντογάν για να διατηρήσει την επιρροή του.
Αν προσθέσουμε σε αυτό τα προβλήματα που υπάρχουν στις σχέσεις ορισμένων κρατών μελών της ΕΕ με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τότε ο δικτάτορας του Μπακού, μεταφορικά, συχνά πρέπει να παίζει το ρόλο του σχοινοβάτη, ο οποίος, ενώ ταλαντεύεται στο λεπτό εγχώριο-διεθνές σχοινί, προσπαθεί να διατηρήσει την ισορροπία με ακανόνιστες κινήσεις της γλώσσας».
