Υπό την εξουσία του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τα σχολικά βιβλία της Τουρκίας που αναπτύχθηκαν με βάση το κοσμικό δόγμα περιλαμβάνουν όλο και περισσότερες θρησκευτικές έννοιες, γράφει ο αναλυτής Τζέιμς Ντορς στο άρθρο του για το Eurasiareview βάσει ανάλυσης 28 βιβλίων.
Κάποτε να είναι μοντέλο κοσμικότητας και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δίδασκε την εξέλιξη, την πολιτιστική διαφάνεια και την ανοχή έναντι των μειονοτήτων, τα τουρκικά προγράμματα σπουδών αντικαθιστούν όλο και περισσότερο αυτές τις έννοιες με τις έννοιες της τζιχάντ, του μαρτυρίου, της νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας και της παν-τουρκικής εθνο-θρησκευτικής κοσμοθεωρίας.
Στην έκθεση του Ινστιτούτου Παρακολούθησης της Ειρήνης και της Πολιτιστικής Ανοχής στη Σχολική Εκπαίδευση (Impact-se), μιας ισραηλινής ερευνητικής ομάδας και της Εταιρείας Χένρι Τζάκσον στο Ηνωμένο Βασίλειο υποστηρίζει ότι τα προγράμματα σπουδών της Τουρκίας περιλαμβάνουν αντιαμερικανικά και αντιαρμενικά συναισθήματα, εκδηλώνουν «συμπάθεια για τα κίνητρα του ISIS και της Αλ Κάιντα»,
επικεντρώνονται αποκλειστικά στις σουνιτιστικές μουσουλμανικές διδασκαλίες και αντικατασταούν τα μαθήματα όπως τα κουρδικά με θρησκευτικά μαθήματα.
Τα σχολικά βιβλία προωθούν τέτοιες έννοιες όπως είναι η «κυριαρχία του τουρκικού κόσμου» και το τουρκικό ή οθωμανικό «ιδανικό της παγκόσμιας τάξης».
«Η εκπαίδευση είναι ο βασικός πυλώνας στις προσπάθειες του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για σύσφιξη της χώρας με μανδύα σαρία. Το υπουργείο Παιδείας ασκεί πιέσεις στους πολίτες ώστε να συμμορφωθούν με τις συντηρητικές Ισλαμικές πρακτικές στα δημόσια σχολεία», τονίζει ο Τούρκος επιστήμονας Σόνερ Τσαγκατάι.
Οι επικριτές δένουν αυτή την τάση με τις Ισλαμικές τάσεις του Ερντογάν και με την υποστήριξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, οι οποίες βρήκαν την πατρίδα της στην Κωνσταντινούπολη μετά την εκδίωξή από την Αίγυπτο το 2013.
Η άποψη του Ερντογάν για τον εαυτό του ως κύριο υπερασπιστή των ισλαμικών ιδεών του απέκτησε σημαντική εξουσία στους δρόμους σε διάφορες χώρες με μουσουλμανική πλειοψηφία. Ο αναπροσανατολισμός του προγράμματος σπουδών της Τουρκίας εξυπηρετεί τον στόχο του να εκπαιδεύσει μια «ευσεβή γενιά» στο σπίτι καθώς και να τοποθετήσει την Τουρκία διεθνώς.
Παρ ‘όλα αυτά, οι αναφορές στα σχολικά βιβλία της Τουρκίας σε Εβραίους και Χριστιανούς ως άπιστους μπορούν να ευθυγραμμιστούν καλά με τμήματα της μουσουλμανικής κοινής γνώμης, αλλά θέτουν υπό την αμφισβήτηση τις προσπάθειές του να μειώσει τη ρητορική και να φανεί πιο συνεκτική και εποικοδομητική.
