Στις 2 Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ έλαβε τα διαπιστευτήρια του νεοδιορισμένου πρεσβευτή της Ελλάδας στο Αζερμπαϊτζάν, Νικολάου Πιπερίγκου. Η υποδοχή του Αλίγιεφ ήταν αρκετά αρνητική, όπου ο Αλίγιεφ κατέστησε σαφές ότι δεν θα είναι εύκολο για τον διπλωμάτη στην αποστολή του σε αυτήν τη χώρα. Στην ομιλία του, ο Αλίγιεφ είπε ότι θα ήθελε να βρει τουλάχιστον μία θετική άκρη στις διμερείς σχέσεις, αλλά δυστυχώς, δεν μπορεί. Όμως, ο Αλίγιεφ δεν περιορίστηκε σε αυτό και μίλησε πιο αντικειμενικά για τα προβλήματα.
Ο Αλίγιεφ επικεντρώθηκε σε δύο ζητήματα, πρώτα, μίλησε για τα προβλήματα μεταξύ της Αθήνας και της Άγκυρας στην ανατολική Μεσόγειο. Τόνισε τη σημασία των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν, προσθέτοντας ότι «υποστηρίζουν και θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν την Τουρκία σε όλες τις περιπτώσεις». Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου ανταποκρίθηκε αμέσως στα καλά λόγια του Αλίγιεφ ευχαριστώντας τον για την «υποστήριξή», και σημείωσε ότι «δεν αμφισβήτησαν ποτέ την υποστήριξη του αδελφικού Αζερμπαϊτζάν».
Το άλλο ζήτημα το οποίο «ανησυχούσε πολύ» τον Αλίγιεφ, ήταν η τριμερής στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Αρμενίας, της Ελλάδας και της Κύπρου-
«Το δεύτερο προβληματικό ζήτημα, το οποίο θα ήθελα να αναφέρω, είναι η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Αρμενίας, της Ελλάδας και της Κύπρου. Όπως γνωρίζετε, η Αρμενία είναι η χώρα που κατέβαλε τα εδάφη μας. Η Αρμενία δεν τηρεί τους κανόνες του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και συμπεριφέρεται επιθετικά. “Με λίγα λόγια, η Αρμενία είναι ο εχθρός του Αζερμπαϊτζάν», δήλωσε ο Αλίγιεφ.
Είναι προφανές ότι ο Αλίγεφ εκμεταλεύεται την ευκαιρία. Δεν θα ήταν σωστό για τον πρεσβευτή να υπενθυμίσει για την κατοχή της Κύπρου το 1974 από την «αδελφική Τουρκία»; Σαφώς, ότι η πραγματική στρατιωτική συνεργασία μεταξύ του μέλους του ΝΑΤΟ της Ελλάδας και του μέλους της CSTO της Αρμενίας είναι πολύ φιλόδοξη, αλλά στην πράξη είναι απίθανο. Ο φόβος του Αλίγιεφ έρχεται από τις υπάρχουσες απειλές για την «αδελφική Τουρκία», και η Αρμενο-Ελλινική φιλία αυξάνει τις πολιτικές δυνατότητες του «αντι-τουρκικού» συνασπισμού.
Η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν έχουν λόγους για ανησυχία. Εκτός από την συμφωνία με την Αρμενία, η Ελλάδα και η Κύπρος συνεργάζονται με τη Γαλλία και το Ισραήλ, και από την άλλη πλευρά συνεργάζονται με την Αίγυπτο, τα ΗΑΕ και τη Γαλλία κατά των ενεργειών της Τουρκίας στη Μεσόγειο και τη Λιβύη. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα και η Κύπρος προσπαθούν να σχηματίζουν ένα ευρύ μέτωπο εναντίον της Τουρκίας, η οποία έγινε πονοκέφαλος για την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, με πρώτη ματιά αυτοί οι συνασπισμοί είναι πολύ ασταθείς και ο προσανατολισμός τους σε «δράση κατά της Τουρκίας» είναι εύθραυστος. Επιπλέον, σε αυτό συμμετέχουν τα μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, καθώς και σύμμαχος των ΗΠΑ το Ισραήλ. Με άλλα λόγια, η ίδια η σύνθεσή τους σπρώχνει τη Ρωσία στο πλευρό της Τουρκίας και, κατά συνέπεια, του Αζερμπαϊτζάν. Ωστόσο, η Αρμενία, η οποία είναι ο μοναδικός σύμμαχος της Ρωσίας στην περιοχή ανεξάρτητα από τα εσωτερικά πολιτικά γεγονότα και στις δύο χώρες, μπορεί απο τώρα να διαδραματίσει σοβαρό ρόλο. Επιπλέον, μπορούμε να καταγράψουμε το γεγονός, ότι τα συμφέροντα της Τουρκίας και της Ρωσίας βρίσκονται επί του παρόντος σε αντίθεση, τουλάχιστον στη Συρία και τη Λιβύη. Και αν λάβουμε υπόψη τα ενεργειακά συμφέροντα της Ρωσίας στον Λίβανο, τη Συρία, την Αίγυπτο και άλλες χώρες της περιοχής, αποδεικνύεται, ότι αυτή είναι μία από τις λίγες περιπτώσεις όπου το μακροπρόθεσμο σχέδιο μπορεί να ενώσει τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, έναν από τους κύριους Ευρωπαίους παίκτες. πηγή: armtimes.com
