Η Συνθήκη των Σεβρών υπεγράφη στις 28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1920 στην πόλη Σεβρ (Sèvres) της Γαλλίας, φέρνοντας την ειρήνη ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις Συμμαχικές και σχετιζόμενες Δυνάμεις μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε αποδεκτή από τον σουλτάνο Μεχμέτ ΣΤ΄ ο οποίος προσπαθούσε να σώσει τον θρόνο του, αλλά απορρίφθηκε από το ανεξάρτητο κίνημα των Νεότουρκων. Το κίνημα υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ χρησιμοποίησε αυτή τη διένεξη για να αυτοανακηρυχθεί κυβέρνηση και να καταργήσει το χαλιφάτο.
Σύμφωνα με συνθήκη των Σεβρών, η επικράτεια της Δημοκρατίας της Αρμενίας επρόκειτο να ήταν 160.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ανέφερε σε συνέντευξη στο Armenpress ο διευθυντής του Ινστιτούτου Ιστορίας της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αρμενίας Ασότ Μελκονιάν ο οποίος σημείωσε, ότι ακόμη και μετά από 100 χρόνια η σύμβαση παραμένει σε ισχύ και πρέπει να εφαρμοστεί.
«Από την Αρμενική πλευρά, η συμφωνία με ειδική χρυσή πένα υπογράφτηκε από τον επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Δημοκρατίας της Αρμενίας, Αβετίς Αχαρονιάν. Είναι σημαντικό, ότι οι χώρες που κέρδισαν τον πόλεμο, στο πρόσωπο του Αντάντ, αναγνώρισαν το δικαίωμα του Αρμενικού λαού στην ιστορική τους πατρίδα, όπου πριν από λίγα χρόνια πραγματοποιήθηκε Γενοκτονία, απέλαση, εκτοπισμός…. και η Δημοκρατία της Αρμενίας, ως σύμμαχος της Αντάντ, θα γίνει ένα από τα ισχυρότερα κράτη στην περιοχή με έκταση 160.000 τετραγωνικών μέτρων. Το έγγραφο υπεγράφη από περίπου δεκάδες χώρες, και μετά την κατάρρευση του αποικιακού συστήματος, στη Συμφωνία των Σεβρών εντάχθηκαν δεκάδες νέες χώρες, γεγονός που με τη σειρά του απέδειξε τα δικαιώματα του Αρμενικού λαού στη Δυτική Αρμενία», δήλωσε ο Μελκονιάν και σημείωσε ότι η άποψη ότι, διότι η Συμφωνία των Σεβρών δεν επικυρώθηκε από τις συμμετέχουσες στη συμφωνία χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αρμενίας, σημαίνει ότι η Συμφωνία των Σεβρών έχασε την ισχύ της, είναι λανθασμένη άποψη.
«Η συμφωνία των Σεβρών δεν επικυρώθηκε από τις υπογράφουσες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Δημοκρατίας της Αρμενίας, επειδή τον Σεπτέμβριο 1920 ξέσπασε ο τούρκο-αρμενικός πόλεμος, το οποίο ολοκληρώθηκε με μια οδυνηρή ήττα για την Αρμενία, με την υπογραφή της Συνθήκης της Αλεξανδρούπολης στις 3 Δεκεμβρίου. Υπό αυτήν την έννοια, ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν, ότι η συμφωνία δεν έχει νομική ισχύ, αλλά εδώ έχουμε άλλο το πρόβλημα: тα άρθρα 88-93 του τμήματος 6 της Συνθήκης των Σεβρών αφορούν πλήρως στην Αρμενία. Σύμφωνα με το άρθρο 89, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Γούντροου Γουίλσον έπρεπε να σχεδιάσει τα τουρκό-αρμενικά σύνορα, τα οποία έπρεπε να περιλαμβάνουν τις περισσότερες από τις επαρχίες της Τραπεζούντας, του Ερζούρουμ, του Μπιτλίς και του Βαν, που σήμαινε ότι η Αρμενία έπρεπε να είχε πρόσβαση στη θάλασσα.
Ωστόσο, η οριοθέτηση δεν υλοποιήθηκε, διότι, δυστυχώς, το φθινόπωρο του 1920, άλλαξε δραματικά η διεθνής κατάσταση- η Σοβιετική Ρωσία βγήκε από τον εμφύλιο πόλεμο και υπο την ατμόσφαιρα των εχθρικών σχέσεων με τους πρώην συμμάχους της – τις χώρες της Αντάντ, αναγκαστικά καθιέρωσε σχέσεις με την Τουρκία, η οποία πολεμούσε κατά της συνθήκης των Σεβρών και με βάση το γενικό αντι- Αντάντινο μέτωπο πραγματοποιήθηκε η σοβιετικό-κεμαλιστική συμφιλίωση», δήλωσε ο Μελκονιάν.
Οι στενές σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Κεμαλιστικής Τουρκίας οδήγησαν στο γεγονός ότι μετά τη Συνέλευση (1920) των Μουσουλμανικών Λαών της Ανατολής, στις αρχές Σεπτεμβρίου, η Ρωσία έδωσε στην Τουρκία τη συγκατάθεσή της να επιτεθεί στη Δημοκρατία της Αρμενίας. Αλλά όλα αυτά δεν αποτελούν βάση για να ακυρωθεί η συνθήκη των Σεβρών.
«Το άρθρο 89 της Συνθήκης των Σεβρών ήταν μια διαιτητική απόφαση. Επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ χωρίς επικύρωση. Η Τουρκία ήταν υποχρεωμένη να αποδεχθεί το έγγραφο αμέσως και άνευ όρων, καθώς μια διαιτητική απόφαση δεν εννοεί την απαραίτητη επικύρωση από μια ή την άλλη χώρα. Από την υποβολή της, από τις 22 Νοεμβρίου 1920 μέχρι σήμερα, από την άποψη του διεθνούς δικαίου, η Συνθήκη των Σεβρών παραμένει σε ισχύ και, de jure, τα Αρμενό-τουρκικά σύνορα δεν είναι τα σημερινά σύνορα Αχουριάν-Αράξ, αλλά τα πραγματικά σύνορα, τα οποία περιλαμβάνουν τις περισσότερες από τις περιοχές της Τραπεζούντας, Ερζρούμ, Μπιτλίς, Βαν – με έκταση 90.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων της Δυτικής Αρμενίας κα8ώς και 70.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της Ανατολικής Αρμενίας, συμπεριλαμβανομένης της επικράτειας της Δημοκρατίας της Αρμενίας», ανέφερε ο Μελκονιάν.
Σύμφωνα με τον ίδιο, το γεγονός ότι η Συνθήκη των Σεβρών εξακολουθεί να ισχύει, αποδεικνύεται επίσης από το ότι οι χώρες της πρώην Αντάντ μέχρι τώρα εξακολουθούν να χρησιμοποιούν αυτό το έγγραφο εναντίον των τουρκικών αρχών προς το δικό τους όφελος.
«Δεν είναι τυχαίο, ότι οι χώρες της Αντάντ κατά καιρούς σε περίπτωση κακών διακρατικών σχέσεων με την Τουρκία, θέτουν αυτό το έγγραφο στην ημερήσια διάταξη, υπενθυμίζοντας κάθε φορά, ότι τα τρέχοντα de facto Αρμενο-τουρκικά σύνορα δεν έχουν νομική ισχύ, τα σύνορα Τουρκίας-Αρμενίας ισχύουν σύμφωνα με την διαιτητική απόφαση του Γούντροου Γουίλσον», ανέφερε.
Αναφερόμενος στην άποψη, ότι η Συνθήκη των Σεβρών λήγει 100 χρόνια μετά την υπογραφή της, ο Μελκονιάν είπε, ότι πρόκειται για μια εσφαλμένη γνώμη, καθώς καμία από τις υπογράφουσες τη συνθήκη χώρες δεν κήρυξε άκυρη τη συνθήκη των Σεβρών.
«Το έγγραφο δεν αναφέρει τίποτα για τους όρους της διαιτητικής απόφασης, δεν εγκρίθηκε κανένα νέο έγγραφο, καμία πλευρά, συμπεριλαμβανομένης οποιασδήποτε από τις χώρες που δεν επικύρωσαν, δεν κήρυξε τη Συνθήκη των Σεβρών άκυρη, οπότε 100 χρόνια αργότερα το Σύμφωνο είναι επίσης επίκαιρο», δήλωσε ο Μελκονιάν.
