lragir.am- Η προπαγάνδα του Αζερμπαϊτζάν ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό, ότι τα προβλήματα στις Αρμενο-ρωσικές σχέσεις αποτελούν στρατιωτική ευκαιρία για το Αζερμπαϊτζάν. Το αν οι προπαγανδιστές πιστεύουν σε αυτή τη «φόρμα» ή όχι – αυτό είναι άλλο θέμα. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η νοοτροπία, η «φόρμουλα» αυτή είναι χαρακτηριστική όχι μόνο για την προπαγάνδα του Αζερμπαϊτζάν. Πολλοί Αρμένιοι κύκλοι είναι επίσης οι φορείς του.
Φαίνεται ότι τα προβλήματα των σχέσεων μεταξύ της Αρμενίας και της Ρωσίας μπορούν πραγματικά να ανάψουν το πράσινο φως για το Αζερμπαϊτζάν, καθώς το Μπακού σταματάει η Ρωσία.
Πρώτα από όλα, αυτή η σκέψη ή η φόρμουλα από μόνη της δεν σέβεται τον Αρμενικό στρατό, τις Αρμενικές ένοπλες δυνάμεις, τους αξιωματικούς και τους διοικητές, καθώς και εκείνους που είναι στο στρατό από τις πρώτες ημέρες του πολέμου ή μετά από τον πόλεμο του Αρτσάχ. Το θέμα είναι ότι το Μπακού ή κατά το τετραήμερο πόλεμο ή κατά τoν απελευθερωτικό πόλεμο σταμάτησαν και νίκησαν οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες των Αρμενίων Ένοπλων Δυνάμεων. Ταυτόχρονα, οι 18χρονοι στρατιώτες στην πραγματικότητα κατέστρεψαν τις ελίτ μονάδες του Αζερμπαϊτζάν.
Επιπλέον, οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες που συμμετείχαν στον Απελευθερωτικό Πόλεμο του Αρτσάχ όχι μόνο σταμάτησαν το Μπακού, αλλά πραγματικά πολεμούσαν ενάντια στις ρωσικές μονάδες που κατέλαβαν τα αρμενικά εδάφη για τους Αζέρους.
Οι ειδικοί οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά αυτό, επανειλημμένα δηλώναν, ότι το 1992 οι μονάδες του ρωσικού στρατού κατέκτησαν την Shoushi για το Αζερπαιτζάν. Και έτσι στις συνθήκες αυτής της ιστορικής πραγματικότητας να νιώθουμε, ότι το Μπακού συγκρατεί η Μόσχα είναι ασέβεια και προσβλητικό για τον αρμενικό στρατό και την υπόσταση της Αρμενίας. Αμίλητα, η Ρωσία έχει σημαντική συνάρτηση και ικανότητα να συγκρατήσει τον πόλεμο στον Κούκασο, αλλά η ουσία είναι, ότι ο Αρμενικός στρατός και το κράτος είναι επίσης σε θέση να αντιστέκονται, να υπερασπίζονται, να πολεμούν και να αναγκάζουν τη Ρωσία να εκτελέσει τη λειτουργία της για την συγκράτηση του περιφερειακού πολέμου.
Στην πραγματικότητα, αυτό το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο, και η Ρωσία δεν έχει αναλάβει αυτή τη λειτουργία για την προστασία της Αρμενίας, εξάλλου, στο πλαίσιο της γεωπολιτικής ευθύνης. Η Ρωσία ανέλαβε αυτόν τον ρόλο για τη δική της προστασία, καθώς ο περιφερειακός πόλεμος αποτελεί απειλή για τη Ρωσία.
Αυτός ο πόλεμος θα πρέπει να τελειώσει είτε με την περιφερειακή ήττα της Ρωσίας είτε της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν. Αλλά η Μόσχα δεν επιθυμεί ούτε ένα ούτε άλλο. Κατά συνέπεια, τα προβλήματα των Αρμενο-ρωσικών σχέσεων δεν σχετίζονται άμεσα με αυτή τη βαθιά στρατιωτική και πολιτική συγκυρία, αλλά πιθανώς σχετίζονται περισσότερο με τον εκβιασμό όταν υποβάλλονται σε τέτοια χρήση, ίσως ακόμη και με γενική ένδειξη, τόσο στο Αζερμπαϊτζάν όσο και σε ορισμένους αρμενικούς κύκλους.
