Και όλα ξεκίνησαν έτσι:
1904. Ο Φερδινάντ μπλόχ-Μπάουερ περπάτησε κατά μήκος του λιθόστρωτου πεζοδρομίου, σφυρίζοντας μια εύθυμη μελωδία, κουνώντας το μπαστούνι, σταματώντας και ευγενικά υποκλίνοντας στους περαστικούς….
Έχει ήδη αποφασίσει. Στην αρχή, φυσικά, ήθελε να την σκοτώσει, αλλά στις Εβραϊκές οικογένειες δεν συνηθίζεται να σκοτώνει ο συζύγους για προδοσία. Ούτε αυτός μπορούσε να πάρει διαζύγιο. Αν και δεν ήταν τόσο μορφωμένος και καλά-διαβασμένος όπως η Άδελ, αλλά ήξερε κάτι, για παράδειγμα, ότι οι αρχαίοι Ινδοί, για να χωρίσουν τους ερωτευμένους, τους έδεναν και κρατούσαν μαζί μέχρι να άρχιζαν να μισούν ο ένας τον άλλον. Αυτή η ιδέα του ήρθε στον ύπνο του Φερδινάντ. Θα διατάξει στον Κλίμτ το πορτρέτο της Αντέλ! Και ας κάνει 100 σκίτσα…
Βλέποντας το ποσό του σύμβασης, ο Γκούσταβ το υπέγραψε χωρίς να διαβάσει. Περίπου εκατό σκίτσα γράφτηκαν απ ‘ αυτό το πορτραίτο. Και τελείωσε ο Κλίμτ την εργασία σε τέσσερα χρόνια. Ο Φερδινάντ ήταν ευχαριστημένος. Το πορτρέτο πλήρως αντιστοιχούσε στο σχέδιό του. Το κρέμασαν στο σαλόνι του σπιτιού της Βιέννης. Προφανώς, η σχέσεις μεταξύ του Κλίμτ και της Αντέλ ξεθωρίαζαν σταδιακά….
